Posts
انتخاب چى، مگر در اين ديكتاتورى همه اين كارها از چند ماه يا سال قبل مشخص و منتصب نشده اند؟!
هر گاه كه رژيم اخوندى در مقابل اين خطر قرار ميگيرد، بيش از همه چيز در صدد سرخ نگاه داشتن رخسار با سيلى ان هم به هر قيمتى كه شده، ميباشد. در پروسه به اصطلاح تعيين "صلاحيتها" به واقع با تيغ كشى به تماميت خود چند مهره دستچين را تراشيد و در بازى خيمه شب بازى انتصابات روانه گود كرد. با يك نگاه كوتاه به اين سيستم حذفى كه بر عليه خود نيروهاى ولايت اخوندى است، خوب ميشود حس كه كل رژيم در چنان گردابى افتاده است كه هر لحظه ممكن است در ان تا ته فرو رود و همه چيزش بهم بريزد. حالتى كه حاكى از ترس بسيار بزرگى ست كه فقط خود اخوندهاى حاكم فشارش خوب حس ميكنند بدين خاطر كه روى ان فشار نشسته اند، از راه سركوب مردم. فشار از كجا ست؟
اوضاع وخيم اقتصادى و نبود حداقل زندگى براى بيش از ٥٠٪ جمعيت ٧٥ ميليونى ايران، همچون بمب ساعتيى ميماند كه با جرقه اى كوچك چاشنى ان عمل ميكند تمام رژيم را به هوا ميفرسد. تنها دليل عمده اينكه اين بمب هنوز عمل نكرده است فقط و فقط فقدان يك الترناتيو مردم سالار و سكولار ميباشد. اگر جاى گزينى ميبود اين همه خرابى و اين همه فشار اين رژيم را ديروز سرنگون كرده بود. در تمام روضه خوانى هاى سران اخوندى، وقتى مابين خطوط را بخوانيم، وجود اين وحشت از سرنگونى در تك تك حرفهاى انها پيدا ست. خامنه اى به اين واقعيت واقف است كه اكثرن با او مخالف هستند و چون اكثريت با انها ست از انها تمنا ميكند كه در اين خيمه شب بازى شركت بكنند. مهره هاى انها هم با علم كردن اينكه بايد مانع از ورود "جنايتكاران" به مجلس شد پس بايد به باند به اصطلاح مخالف انها يعنى "استمرار طلبها" يا بقول خودشان "اصلاح طلبها" برويد و رأى بدهيد! انگار اينكه انها جنايت نكرده اند و قرار است منافع مردم را نمايندگى بكنند!!! كدام احمقى ميتواند اين ترفند شارلاتان هاى "استمرار طلب" را نبيند؟
هدف از اين شارلاتان بازى ها چيست؟ اين رژيم كه هيچوقت در بند اين نبوده كه مهره هاى خودش را بر مسند كار نگذارد. پس چرا اين همه اصرار دارد كه مردم در انتصاباتش حضور پيدا كنند؟! مگر دست اخر غير از مهره خودشان قرار ست كه از صندوق بيرون كشيده شود؟ پس براى چى اينقدر اصرار و تمنا از مردم ميكنند؟ اين نمايش خيمه شب در سالهاى اخير براى مصارف خارجى امرى بسيار حياتى بوده است و اخوندها هم اين را از طريق مأموران برون مرزى خودشان (گنجى، نبوى، بى بى سى، نوري زاده، بهنود، سازگاران، نفيسى و ديگرانى كه به عيان از اين خيمه شب بازى حمايت و تبليغ ميكنند.) به اين مهم پى برده ان كه اربابان پول و تجارت حاضر به ريسك پذيرى به هيچ قيمتى نيستند. انها جايى پول ميريزند كه با سودهاى كلان دوباره به جيب خودشان برگردد. در كجا ميشود اين كار را كرد؟ در جايى كه سيستم موجود يك دوام نسبيى داشته باشد. از امروز به فردا خبر مرگش را نياورند! يكى از شاخص هاى اين اطمينان خاطر براى انها ميزان شركت مردم ان كشور در انتخابات ان كشور است،
تعداد شركت كننده در اين گونه شاخص ها هميشه در برنامه ريزى هاى انها نسبت به اينكه دراز مدت، ميان مدت و يا بلند مدت باشد امرى ست تعيين كننده. يعنى اگر ديده شود كه مردم در انتخابات حضور ندارند، ميفهمند كه ان سيستم بر سر پا نميماند و يا اگر هم بماند با سركوب و فشار خواهد بود و اين سركوبى و فشار بدين معنى ميباشد كه هر لحظه ممكن است جامعه دچار تلاطمهاى بزرگ شود و دگرگونى حاصل شود كه منجر به نابودى تمام سرمايه گذارى هاى انها گردد. از اين رو ريسك ان را نميپذيريند و وارد ان نميشوند. ممكن است بگوييد پس چرا اين همه ايرباس را فرخته اند؟
اتفاقن اين يك مثال خيلى روشنى است از عدم ريسك پذيرى همين شركت ايرباس. تعداد هواپيماهايى كه توافق شده ١١٤ فروند ميباشند. از اين تعداد هيچكدامشان متعلق به ايران نيستند! تمامن تا زمانى كه پول هاى انها پرداخت نشده اند تمام و كمال متعلق به شركت ايرباس هستند. از اين تعداد هواپيما وقتى كه وارد خدمت بشوند، چند فروندشان در ان واحد در ايران خواهند بود؟ اكثر انها به احتمال قوى در ديگر مناطق دنيا خواهند بود يعنى خارج از جايى كه ريسك بالايى هست كه سرمايه ها دچار نابودى بشوند. تهديد كمتر از اين است كه فرضن كارخانه دايملر بنز بخواهد يك مجتمع بزرگ ساخت خود رو در يكى از شهرهاى ايران تأسيس كند. در اين وضعيت بايد خيلى از ثبات ان سيستم مطمئن باشد. و هزاران نمونه از اين قبيل كه ميشود اورد.
پس التماس خامنه اى و ديگر اخوندها به مردم به اين خاطر است كه فقط با سيلى رخسار كريه ديكتاتورى اخوندى را سرخ نگه دارند و از اين طريق با ورود سرمايه هاى خارجى باز به غارت و چپاول بى حد خودشان ادامه بدهند و باز مردم ايران را فقير تر محتاج تر به خارج بكنند. از اين رو عدم شركت در اين خيمه شب بازى اخوندى هم زير پاى ديكتاتورى را خالى ميكند و هم به تجار فقير كننده مردم ايران ميفهماند كه مردم اين ديكتاتورى دزد و غارتگر اخوندى را نميخواهند و انها نيز نبايد به بقاى اين وحوش كمكى بكنند.
